Mariola: Uzdrowienie od natręctw

Jestem osobą pochodząca z rodziny gdzie ojciec był alkoholikiem, posiadająca syndromy DDA, która ma za sobą około 13 lat nie spowiadania się, byłam w związku małżeńskim, który po ok 5 latach zakończył się rozwodem. Później związałam się z moim obecnym mężem. Z byłym mężem byliśmy daleko od kościoła, po związaniu się z obecnym na początku przez wiele lat również. Bóg jednak przez cały czas o mnie walczył. mimo, że popadałam w różne ciężkie grzechy i miałam inną drogę na swoje pozorne szczęście. Upatrywałam go w sukcesie zawodowym i wielu innych aspektach dalekich od właściwej drogi, którą powinnam kroczyć. Różne sytuacje życiowe doprowadziły do tego, że złożyłam pozew o uznanie mojego pierwszego małżeństwa za nieważne. Wiedziałam, że mam ku temu szanse jednak bałam się reakcji byłego męża. Uważałam, że usłyszę coś na zasadzie ”jak śmiesz” odeszłaś a teraz jeszcze to.

Małżeństwo po 3 latach zostało uznane za zawarte nieważnie. Mogłam bez problemu przystępować do spowiedzi świętej (przystępowałam już rok wcześniej za zgodą proboszcza, z obecnym mężem byliśmy w białym małżeństwie). W czasie mojego powrotu do Boga ok 4 lata po woli zbliżałam się do wiary i kościoła. Nie była ona przedtem głęboka, opierała się raczej na tradycji niż faktycznej, żywej wierze ,wszystko poznawałam od nowa i poznaję do dzisiaj. Bardzo pomogła mi wizyta w Medjugorie po niej zaczęłam uczęszczać na eucharystie w dni powszednie oraz czytać książki katolickie i więcej gazet katolickich. Po lekturze gazet katolickich a szczególnie SZUMU Z NIEBA zaczęłam uczęszczać na msze o uzdrowienie. Po jakimś czasie na bazie pewnych przeżyć i dysonansu mojej postawy moralnej, która jest dla mnie obecnie najważniejsza a sytuacji w pracy, zupełnie sprzecznej z nią. Jak może i również chęcią złego aby przeszkodzić mi w nawracaniu się rozpoczęły się natręctwa myślowe. Nigdy czegoś takiego jeszcze nie przeżywałam. Znajoma poleciła mi dać w tej intencji na mszę co tez uczyniłam jak również rozpoczęłam nowennę pompejańską. Te natręctwa to był najgorszy moment w moim życiu ( a kilka lat temu przedwcześnie zmarła moja mama na raka, to jednak było chyba gorsze od tamtego okresu), nie mogłam normalnie funkcjonować. Z tego co mi się wydaje zaczęły się one wyciszać już po jakiejś części nowenny. Na tyle na ile była to wola Boża zostałam od tego uwolniona dzięki nowennie do Matki Bożej. Bóg potem prowadził mnie i prowadzi nadal przez życie tak, że kroczę w wierze choć wolno, z natury chciałabym już, teraz i szybko 🙂 Jednak dla mojego dalszego wzrostu w wierze. Kiedyś w ogóle nie modliłam się obecnie należę do wspólnoty, modlę się na różańcu itp. poza tym pracuję w korporacji handlowej — znajduję czas na modlitwę i staram się również na fragment z Biblii. Po zakończeniu tej nowenny podjęłam się nowej za mojego brata i jego żonę. Jest to bardzo trudny okres w ich życiu. Wierze i Ufam że Matka Boża pomoże im i wszystko zakończy się z wolą Bożą. Może nie jest to świadectwo całkowicie i wyłącznie związane tylko z nowenną pompejańską ale miałam natchnienia aby złożyć świadectwo. Wyszłam z bagna zmierzając na potępienie obecnie wzrastam w wierze i wiem co to jest szczęście, życia w wierze. Wzrastam i przez cały czas się nawracam, ale również przez cały czas mam wsparcie z wysoka. Boże dziękuję Ci za to, że wiem że jesteś, że mamy Matkę Naszego Pana jako swoją i Jezusa jako przyjaciela i drogowskaz dla życia. Chwała Panu.

Zobacz podobne wpisy:

Barbara: Łaski w życiu córki Żona: Nowenna pompejańska przemieniła moje życie Marzena: Trudny rok