Anna: wyspowiadałam się.

Piszę to świadectwo chociaż nie jestem pewna czy je wyślę. Obawiam się, że nie jest ono pokrzepiające lub budujące. Odmówiłam już kilka NP zawsze starałam się znaleźć jakieś pozytywne myśli. Dostrzec łaski. Udawało się, nawet jeśli nie były one końca „spełnione”. Prawdę mówiąc, łatwiej dostrzec te „inne” łaski niż o które prosiliśmy jeżeli NP była odmawiana w intencji osoby trzeciej. Tak łatwo dopatrzyć się dobra w życiu innych, szczególnie gdy u ciebie źle. Chociaż prawda, u siebie również potrafiłam się dopatrzyć łask, które na mnie spłynęły. Potrafiłam się z nich cieszyć, doceniać, dziękować za nie.

Teraz, kiedy przez wiele lat nie chodziłam do kościoła, byłam wierząca, ale jakoś tak w słaby sposób, teraz zaczęłam chodzić do kościoła co niedzielę, wyspowiadałam się, i przyjmuję komunię ( trwa to już prawie rok). Odkąd zaczęłam odmawiać NP biorę ze sobą różaniec wszędzie gdzie się nie ruszam, na spacer, na dalszy wyjazd, na wycieczkę w góry. Gdy idę spać kładę go pod poduszką i zasypiam ściskając w ręku, a budzę się, co jest dziwne, zawsze też z Różańcem w ręku. Codziennie oprócz NP „rozmawiam” z Maryją, Bogiem, Jezusem, Józefem i wieloma innymi Świętymi i Archaniołami. Nie wyuczoną regułką modlitewną, ale zwykła rozmową. Na prwdę było mi lepiej.

Zaczęłam odmawiać NP gdy straciłam wymarzoną pracę przez wypadek. Wtedy jeszcze, po wypadku, myślałam, że tak miało być. Bo poznałam wspaniałego mężczyznę. Jeszcze wierzyłam (okres słabej wiary), ale nie układało nam się i się rozstaliśmy. Wtedy zaczęłam odmawiać NP. Powoli się znó układało z tym mężczyzną, staraliśmy się wszystko naprawić, właśnie podczas NP w tej intencji. Później przyszły inne problemy i inne intencje. W miedzy czasie nasz związek znów się rozpadał. On mnie zostawił, przez mój charakter (przyznaję, że mam trudny charakter i nie będę się wdawać w szczegóły, ale żadnego wytłumaczenia nie ma dla mojej wybuchowości i krzyków. Zawsze mogłam rozwiązać wszystko inaczej) W końcu zostałam sama, bez pracy, bez nikogo, sama „tylko” z Mamą, która mnie wspiera i utrzymuje. A ja borykam się z depresją (niezdiagnozowana, bo nie mam jak).

Obrazki z Nowenną Pompejańską za darmo!

Mam dla ciebie sprawdzoną propozycję: możesz wraz z nami rozpowszechniać nowennę nie do odparcia! Przygotowaliśmy bezpłatne pakiety z obrazkami i modlitwą. To świetna okazja, by nieść…

Zdrapka „Nowenna pompejańska” – pomoc w modlitwie

Od lat rozdajemy obrazki z pompejanką. a teraz także w formie zdrapki!

Medalik pompejański

Przywiozłem trochę medalików z Pompejów i wciąż są one dostępne za kilka złotych!

Odmawiam teraz kolejną NP. Czuję, że moja intencja jest jakoś błędna, nie wiem jak to opisać. Ale wszystko się przy tym wali na łeb na szyję. W czasie części błagalnej przyśniła mi się Matka Boska, wołała mnie aby pójść do Gietrzwałdu. Pojechałam, na „spacer” zimno i przez las zimą samą, nie zdecydowałam się. Ale pojechał dwa dni po tym śnie. Odmówiłam tam różaniec przed mszą z ludźmi, potem byłam na mszy, poszłam do źródełka po wodę, a wracając zaszłam jeszcze do kościoła i odmówiłam całą NP (4 tajemnice) w swojej intencji. Po powrocie jakby zaczęło się układać powolutku, zgodnie z moją intencją. Ale w części dziękczynnej wszystko jest tylko gorzej.

Płaczę co dziennie, depresja się pogłębia, mam okropne stany lękowe, czuję, że moja prośba nie będzie wysłuchana. Czuję się opuszczona i sama, że nie zasługuję na nic. Czuję się jak najgorsza z najgorszych i to bardzo delikatnie opisując. Nie mam siły się modlić, nie mam siły wstać z łóżka. Nie wiem co się dzieje i chcę, żeby to co się dzieję się skończyło. Każdej nocy przed snem trzymam różaniec w ręku i krzyczę w myślach, że jutro nie dam rady, że to koniec. Ale z rana gdy się budzę zmuszę się, żeby się przełamać, nie poddać i odmawiam kolejne różańce. Ale na nic więcej nie mam siły, na różaniec, na modlitwę na życie. Nie wiem czemu przy tej NP tak jest. Nie rozumiem i na prawdę nie mam siły. Czuję się sama, opuszczona, niegodna łask, niegodna nawet sekundy uwagi Maryi na wysłuchanie mnie, niegodna łask bo i tak je zmarnuję.

…

Przepraszam, za to Świadectwo. Wiem, że jest ono deprymujące i nie zachęcające do dalszej modlitwy szczególnie tych w potrzebie.

… Jeśli ktoś dotrwał do końca tego Świadectwa, to obiecuję napisać co będzie jeśli dotrwam do końca tej bolesnej dla mnie NP.

Zobacz podobne wpisy:

Błażej – LIST: Dzięki modlitwie różańcowej zmieniłem swoje życie Marta: Prośba o modlitwę Marek: Ostatnia nadzieja