Grzegorz: Walka Różańcem o małżeństwo

W miesiąc po naszej piątej rocznicy ślubu, żona oświadczyła mi, że chce separacji. To było dla mnie jak „grom z jasnego nieba”, jeszcze w styczniu plany odnośnie mieszkania, mieliśmy się zacząć starać o kolejne dziecko, a tu nagle…. Próbowałem rozmawiać, przekonywać, prosić, proponowałem, że może skorzystamy z terapii, lecz niestety… jedyna odpowiedź to, to że się coś wypaliło, że może ten ślub to była pomyłka, że jest już tym wszystkim zmęczona i chwila przerwy dobrze nam zrobi, a po jakimś czasie sami zobaczymy czy jest sens to dalej ciągnąć… Nie pomagało tłumaczenie, że to nie jest tylko jakiś tam związek, że to małżeństwo, że mamy dziecko, że przysięgaliśmy sobie.

W lipcu żona zgodziła się pod namową rodziny na wspólny wyjazd na wakacje. Przed wyjazdem zwróciłem się do księdza o pomoc, zaproponował wspólne spotkanie z żoną, na które po moich prośbach żona w końcu się zgodziła. Na czas wakacji wszystko wróciło jakby do normy. Piszę „jakby” ponieważ żona nadal chowała przede mną telefon i często wypisywała sms-y, niby do koleżanek. Po wakacjach oznajmiła mi, że próbowała, ale nie potrafi i jedyne wyjście jakie widzi to rozwód. Wszystko nabrało niespodziewanego tępa, po dwóch tygodniach papiery były w sądzie. Dowiedziałem się, że ktoś jest, że to kolega z pracy, niby dobry przyjaciel… Pewnego razu przyjaciółka żony powiedziała mi, że musi mi o czymś powiedzieć, że nie daje jej to spokoju, że ją to ciągle dręczy i nie może spokojnie patrzeć jak rozpada się małżeństwo. Wtedy już byłem pewien, że żona z kimś się spotyka. Dowiedziałem się również, że to zaczęło się równo tydzień po naszej 5 rocznicy ślubu – była wtedy na spotkaniu zapoznawczym z nową brygadą. Opanowała mnie straszna złość bo to ja ją namawiałem do zmiany pracy i ja jej załatwiłem przeniesienie do nowej brygady, a ona tam jego poznała… W listopadzie, dobry kolega powiedział mi, że jest taka modlitwa, nowenna nie do odparcia – wtedy to właśnie dowiedziałem się o Nowennie Pompejańskiej. Od razu zacząłem odprawiać, raz potem drugi… Moja pani adwokat powiedziała mi, że praktycznie nie mam szans na wygraną (oddalenie pozwu), tym bardziej, że sędzia prowadząca też jest rozwódką i wszystkie sprawy, w których brała udział moja pani adwokat, a było ich kilkanaście, kończyły się rozwodem. Pamiętam jak dzień dzisiejszy ostatnią rozprawę, na której zapadł wyrok. Po przesłuchaniu świadków, wnioskowaliśmy o skierowanie dziecka na badanie w RODK. Sędzia oddaliła wniosek, wtedy moja pani adwokat na sali napisała i podała mi karteczkę, na której były dwa słowa „BĘDZIE ROZWÓD”. Wyszliśmy – sąd miał się naradzić. Adwokat wytłumaczyła mi jak sytuację widzi, że sąd oddalił nasz wniosek wiec będzie rozwód. Po naradzie weszliśmy na sale, sędzia odczytała wyrok – pozew oddalony!. Wierzę i dziękuje Matce Najświętszej za to, że nie doszło do rozwodu. Żona od razu złożyła apelacje, nadal przystaje przy rozwodzie i nadal się z nim spotyka. Kolejna rozprawa jest zaplanowana na dwa dni po naszej siódmej rocznicy ślubu. Jestem w trakcie kolejnej Nowenny. Wierzę w moc sakramentu małżeństwa i wierzę słowom naszego Pana Jezusa: „Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie.” (Marka 11,24). Dlatego modlę się i ufam, że będziemy razem. Nasze małżeństwo oddaję Niepokalanemu Sercu Maryi.

Zobacz podobne wpisy:

Henryka: działanie