Anna: Radość i wierność w związku

Dziękuję za otrzymaną łaskę.

Od 5 miesięcy jestem z chłopakiem do którego poczułam wielką miłość. Do nikogo innego w życiu nie czułam czegoś takiego. Po pewnym czasie jednak stałam się zazdrosna o każda najmniejszą głupotę, o to ze nie ma czasu przyjechać, napisać wiadomość, czy nawet o to że spotkał się z kolega, nie mówiąc już o utrzymywaniu kontaktu z koleżankami. W każdej osobie widziałam wroga, który chce w jakiś sposób oddalić mnie od Wojtka (mojego chłopaka). Jestem osobą która raczej nigdy nie zachowywała się obsesyjnie szczególnie jeżeli chodzi o związki, przeważnie to o mnie byli zazdrośni moi byli partnerzy, a nie ja o nich. Czułam się z tym bardzo źle, a mój związek z dnia na dzień coraz bardziej odczuwał negatywnie skutki mojego zachowania. Zaczęłam nie szanować chłopaka i jego planów. Chciałam żeby każda wolną chwile spędzał ze mną, z nikim innym, a jego to męczyło, ponieważ sam teraz jest bardzo zajęty. Do piętnastej pracuje zawodowo natomiast po południu zajmuje się do późnego wieczora budowaniem własnego domu. Chciałam zauważyć że jestem osobą która do wiary i do chodzenia do Kościoła nie przykuwała dużej wagi, raczej się nie modliłam a do Kościoła chodziłam od większego święta. Mój chłopak natomiast w każdą niedziele uczęszczał na msze święte i dużo się modli. Ale mniejsza z tym, od koleżanki usłyszałam o modlitwie Pompejskiej, na początku nie bardzo chciałam w to wierzyć. Natomiast następnego dnia znów o moją zazdrość i obsesje bycia blisko chłopaka pokłóciłam się z nim. Stwierdziłam ze warto spróbować, przecież nic mnie to nie kosztuje a czas zawsze się znajdzie w ciągu dnia jeżeli się czegoś bardzo chce. Na początku modliłam się z małym przekonaniem jednak dzień po dniu moje zaufanie do mojego chłopaka wzrastało, a on sam także przestał utrzymywać jakiś większy kontakt z koleżankami tak jak by mu się znudziło pisanie z nimi czy nawet spotykanie. Zaczęłam szanować to ze mój chłopak ma także swoje życie i plany a także to ze teraz ma mniej czasu dla mnie, ponieważ chce ukończyć jak najszybciej budowanie domu. Pod koniec odmawiania nowenny pompejskiej moje relacje z Wojtkiem stały się naprawdę dobre. Teraz nie kłócimy się prawie w ogolę, wiadomo jak to w związku czasem są minimalne sprzeczki ale takie po których od razu się godzimy. Może i mój chłopak nadal nie ma zbyt dużo czasu dla mnie, ale za to każda chwila spędzona z nim jest wspaniała. Mimo wszystko chciała bym by poświęcał mi chociaż minimalnie więcej czasu, no ale cóż widocznie tak ma być. Modlitwa pompejska przemieniła także mój stosunek do chodzenia do kościoła, modlę się teraz regularnie i nie wyobrażam sobie niedzieli bez bycia w kościele stało się to dla mnie jakimś rytuałem. Na pewno będę jeszcze modlić się różańcem ponieważ widzę w Nim wielką moc, tak na prawdę gdyby nie on nie była bym z Wojtkiem a moje życie nadal było by bez sensu jak przed spotkaniem mojego chłopaka. Teraz w modlitwie widzę swojego najlepszego przyjaciela który w każdej chwili stanie za mnie murem i pomoże w najgorszej sytuacji życiowej.

Zobacz podobne wpisy:

Daria: Stało się… zupełnie nic Natalia: W intencji dobrego męża Damian: Uwolnienie Anonim: Walka o miłość i o siebie nowenną pompejańską