To nie jest jeszcze moje świadectwo-raczej oczekiwanie i tęsknota.Nowenna Pompejańska jest wpisana w plan każdego mojego dnia.Nie odmawiam jej klęcząc ale z uwagi na nadmiar obowiązków wykorzystuję każdą wolną chwilę czy to idąc czy wykonując różne czynności.
Intencje były różne-rodzina i nasze trudne sprawy,dusze w czyśćcu cierpiące,choroby itp.Nie zraziłam się tym że odmawiając Nowennę w intencji chorej osoby o szczęśliwą operację której towarzyszyło widmo diagnozy,zostaliśmy żle potraktowani przez tę właśnie osobę podczas spotkania rodzinnego ja i mój mąż(który jako pierwszy i jedyny wziął za rękę po operacji i póżniej odwiedzał )To nie jest dla mnie ważne ,to nie żal,tak się spontanicznie napisało.Ja w sercu noszę intencję,która jeszcze się nie spełniła ale ufam jak czytam świadectwa że kiedyś napiszę to moje ŚWIADECTWO UPRAGNIONE.
