Ewa: Nowenna wyciszyła mnie

Witam wszystkich czytelników, z tej strony Ewa. Przy odmawianiu Nowenny napisałam świadectwo, a teraz już jakiś czas temu zakończyłam Nowennę i piszę to świadectwo choć jest mi ciężko i nie wiem od czego zacząć..

być może osoby, które wcześniej czytały pamiętają moją historię, miałam wtedy bardzo dużo komentarzy i porad co robić. Modliłam się o zawarcie związku małżeńskiego, do którego trwają przygotowania i ma się odbyć za rok jeśli wszystko dobrze pójdzie i Matka Boża mnie wysłucha,bardzo bym chciała i cały rok czekania i trochę strachu czy do niego dojdzie.. nie chcę przypominać historii tego co było wcześniej z czym nie mogłam się uporać i sobie poradzić, dlatego nie będę przypominać szczegółów z poprzedniego świadectwa,zapewne osoby, które to czytały wtedy to teraz będą wiedzieć o kogo chodzi nie chcę przypominać z tego względu,że z wielkim trudem ledwo udało mi się choć trochę zapomnieć o tym co było, miałam niespokojne sumienie nie potrafiłam sobie z nim poradzić męczyły mnie okropne wyrzuty sumienia, to było straszne..modląc się płakałam i czułam,że jest coraz gorzej że zamiast być lepiej podczas modlitwy to było tylko gorzej,ale wiedziałam,że to zły uderza we mnie z podwójną mocą abym się poddała i nie skończyła Nowenny..ale w tym przypadku się nie poddałam 🙂 nie spałam nocami, miałam koszmary, nie mogłam jeść wszystko z nerwów i ze strachu czy dzisiaj zasnę a jeśli tak to co mi się przyśnie,te koszmary były okropne,po prostu bałam się spać..i pewnego dnia nie pamiętam kiedy to nastąpiło zauważyłam,że to sumienie,które nie dawało mi spokoju,przez które tak się męczyłam po prostu ucichło nie wiem stał się cud, nie zauważyłam nawet jak z każdym dniem chyba było lepiej nie pamiętam, wiem,że obudziłam się któregoś dnia w ciągu dalszej odmawiania Nowenny i po prostu modliłam się jak gdyby nigdy nic o zawarcie związku małżeńskiego tak jak o to prosiłam w modlitwie, a co stało się wtedy z moim sumieniem nie jestem w stanie powiedzieć,tak bardzo się wyciszyło po prostu o nim zapomniałam,że jeszcze kilka dni wcześniej nie umiałam sobie z nim poradzić.. Wiedziałam potem uświadomiłam sobie,że mimo,że modlę się w innej intencji to Matka Boże obdarowała mnie łaską,o którą nie prosiłam a wiedziała,ze tego w tamtym momencie potrzebowałam..chociaż ja byłam przekonana,że o to nie powinnam prosić,że to jest moja pokuta dręczące sumienie za to co wcześniej zrobiłam za ten grzech,którego tak bardzo mi wstyd i o którym już teraz nie chcę mówić.. Jestem spokojna, nie chcę pamiętać o tamtym wydarzeniu, sumienie ucichło, czuję się tak jakbym tego grzechu nie popełniła, nie pamiętałam uczucia,że tak można się czuć,mimo spowiedzi ciągle miałam problem z samą sobą,zadręczałam się tym,że to jest moja pokuta.. I miałam dzień wcześniej przed zakończeniem NP pielgrzymkę do Łagiewnik tak bardzo chciałam pojechać podziękować Maryi i Bogu za otrzymany spokój w sercu, ale niestety złożyło się tak,że nie dałam radę pojechać. Natomiast teraz w maju mamy pielgrzymkę do Częstochowy i po drodze do Łagiewnik i już jestem zapisana tak bardzo się cieszę bo wiem,że to nie przypadek 🙂 i obiecałam,że jeśli dam radę to co dziennie przez cały rok do ślubu będę odmawiać Koronkę do Miłosierdzia Bożego i tak też robię 🙂 Dziękuje wszystkim tym osobom,które się za mnie modliły..a jeśli czytają i pamiętają to będą wiedzieć o kim mowa a w szczególności Pani Mari II musiałam to napisać i podać jej imię publicznie dziękuje z całego serca 🙂 (to jest moje kolejne świadectwo,ponieważ jeszcze nie ukazało się wcześniejsze nie wiem dlaczego tak bardzo na to czekam wiec jeśli ukaże się to i to poprzednie to są moje dwa:) ) módlcie sie, nie ustajcie w wierze,bo wiara czyni cuda.. Z Panem Bogiem.

Zobacz podobne wpisy:

Anna: Walka trwała sześć lat