M: Uzależnilam się od swojego chłopaka

Swoje świadectwo piszę po odmówieniu czwartej nowenny. Pierwszą zaczęłam ponad rok temu. Potrzebowałam aż tyle czasu, by zrozumieć to co się zaczęło dziać w moim życiu. Jestem od prawie pięciu lat w związku. Byliśmy ze sobą szczęśliwi. Ponad rok temu poczułam że nie czuję już do niego tego co kiedyś. Stał mi się bardziej obojętny. Nie cieszylam się na spotkanie z nim tak jak to było dawniej. To uczucie jakby wygasło.

Byłam przerażona. Chciałam kochać z całej siły, ale w mojej głowie było milion wątpliwości. Jeszcze niedawno byłam gotowa wyjść za niego za mąż, a wtedy ta myśl mnie przerażala. Nie mogłam sobie poradzić i właśnie wtedy sięgnęłam po różaniec. Matka Boża uspokoiła mnie. Bardzo dużo myślałam o moim związku. Zaczęłam dostrzegać mnóstwo błędów które popełnilismy. Mieliśmy zachować czystość do ślubu, jednak nie do końca została ona zachowana. Nie sprecyzowaliśmy czym jest dla nas czystość. Mimo to, czułam że jest z nami wszystko ok. Chodzimy co roku na pielgrzymkę. Byliśmy razem w Fatime. Nie widziałam tego, że coś może zmierzać w złym kierunku. Modliłam się cały rok za nas. Czasem czułam że nie da się już nic uratować i muszę się pogodzić z tym że to koniec, a czasem czułam ogromny przypływ nadziei i wolę do walki o tą miłość, Przez ten czas dostrzegłam mnóstwo swoich błędów, a przede wszystkim uświadomiłam sobie, że nie ma nic piękniejszego niż prawdziwe miłość dana od Boga. Pewnego dnia po przebudzeniu trafiłam na świadectwo dziewczyny, która zrobiła ze swojego chłopaka bożka. Wtedy poczułam że wkońcu rozumiem co się dzieje w moim życiu od ponad roku. Pan Bóg się o mnie upomniał. Miałam zawsze na pierwszym miejscu swojego chłopaka. Uzależnilam się od niego. Stał się dla mnie kimś, bez kogo nie potrafiłam sobie poradzić. Zawsze mi pomagał, a ja to wykorzystywałam, potrafił nawet napisać za mnie pracę na uczelnię. Nie widziałam w tym nic złego. Ja nie robiłam wielu rzeczy bo wiedziałam, że on i tak mi pomoże. Jak okazało się, że miał swoje zajęcia i nie miał czasu by mi w czymś pomóc byłam na niego wściekła. Dawałam mu wtedy odczuć, że jeśli czegoś nie zalicze to dlatego że mi nie pomógł. Myślałam, że jeśli on mi nie pomoże, nie wytłumaczy to ja sama tego nie zrobię. Z najbardziej błachymi sprawami zawsze chodziłam do niego. Byłam straszną egoistka. Nie myślałam o tym co on może czuć, chciałam żeby mi pomagał i był zawsze przy mnie. Robiłam mu wyrzuty jak nie mógł do mnie przyjechać, chciałam żeby poświęcał mi każdą minute swojego życia. Byłam również chorobliwie zazdrosna, dlatego nie ma on teraz zbyt wielu przyjaciół. Tak naprawdę, teraz ma tylko mnie. Ja już zrozumiałam, że wszystko co robiłam było bardzo złe. Uzależnilam swoje życie od niego i co najgorsze nie widziałam nic złego w swoim postępowaniu, bo przecież czułam że go kocham i okazywałam to. Myślałam że wszystko jest w porządku. Teraz już wiem że nie. Teraz modlę się 5 nowenna. Nie o to by uczucie między nami wróciło, bo to nie może wrócić już nigdy. Teraz proszę Matkę Przenajświętszą o zdrową, bezinteresowaną, prawdziwą miłość między nami. Nie chce go zostawić, bo bardzo bym go zraniła. Jestem dla niego wszystkim i bardzo mnie kocha. Ja miałam tego świadomość i to wykorzystywałam. Teraz chce zacząć dawać, a nie tylko brać. Boję się że może już się nie da nas uratować, ale nie chce się poddawać, chcę o nas walczyć i wszystko naprawić. Modlę się o dar tej miłości, pamiętając że to Boga musimy postawić na pierwszym miejscu w naszej relacji i na Bożej miłości budować nasz związek.