Halina: Cud nad cudami

Po raz pierwszy odmówiłam Nowennę w październiku 2013r w intencji wyzwolenia z nałogu mojego brata. Mieszkamy w różnych miastach, więc kontroli nad nim nie miałam żadnej. Wszystko co wiedziałam to od jego żony. Nałóg trwał wiele lat. Nie skłamię gdy napiszę, że około dwudziestu. A może i więcej, bo wiecie, że alkoholik potrafi się doskonale maskować.

Po skończeniu tej pierwszej Nowenny coś jakby drgnęło, ale potem znów wróciło do „normy”. Z roku na rok było coraz gorzej. Do Nowenny dołączyła się moja siostra, która mieszka trochę bliżej brata i czasami go odwiedzała. Robiłyśmy co mogłyśmy – rozmowy telefoniczne i na żywo, prośby i groźby, tłumaczenia …Nic nie pomagało. W pewnym momencie zastanawiałyśmy się czy to ma sens. Czy te różańce są wysłuchiwane. Zamawiałyśmy Msze św. w intencji uzdrowienia brata, dołączałyśmy modlitwy do św. Rity i inne. Ale mimo, że nie było efektów trwałyśmy nadal na modlitwie. Ja w tym czasie dowiedziałam się o kursie Alpha, prowadzonym w moim mieście i poszłam. Tam nauczyłam się cierpliwości i wiary, że żadna modlitwa nie „idzie na marne” i każda jest wysłuchana. Uwierzyłam, ze brat będzie wyzwolony z nałogu. Moje życie zmieniło się bardzo przez Nowennę i kurs. Ogarnął mnie dziwny spokój, żebym się nie martwiła, że wszystko będzie dobrze. A brat w tym czasie pił i szargał sobie zdrowie. „Dorobił” się marskości wątroby, wrzodów na żołądku, krwotoków. Było źle. A ja wciąż miałam w sercu pokój. I stał się cud! W listopadzie ub. roku, pewnego dnia, siostra poczuła, że powinna do niego jechać i kolejny raz próbować go przekonać do leczenia. Pojechała zupełnie bez przekonania, że ta wizyta coś zmieni. Ale czuła, że „coś” jej każe tam jechać. Na miejscu w trakcie rozmowy powiedziała: Ubieraj się, jedziemy na odwyk. Odpowiedź była: Jeszcze nie teraz. Ale w trakcie dalszych perswazji brat zaczął się pakować i zgodził się, aby na ten odwyk pojechać. Postawił jednak warunek, że będzie tam 3-4 dni potem wraca. Został zawieziony do odpowiedniej placówki i tam został. Został na całe dwa miesiące!. Po leczeniu dostał tydzień zwolnienia i poszedł do pracy. Namawiałyśmy, aby kontynuował zwolnienie lekarskie, bo powrót do pracy i środowiska kolegów, z którymi był bardzo związany przez alkohol, mógł doprowadzić do ponownego picia. A jednak nie!. W tej chwili, brat jest trzeźwy 5 miesięcy. Pracuje i „nie daje się wciągnąć w picie”. Kilka dni temu rozmawiałam z nim przez telefon i pytam: Co u ciebie? A on odpowiedział:” w porządku, postanowiłem, że będę chodził do pracy na piechotę a nie jeździł” Ja mówię: O!, to daleko?” A on na to: „Nie! Jeden różaniec i jedna koronka i jestem na miejscu!”. Ja teraz jestem spokojna o brata. Wiem, że on już nie będzie pił. Czuję, że zajmuje się nim Nasza Kochana Mama Pompejańska! Ja jestem spokojna a brat trzeźwy! Chwała Panu i Jego Mamie!!!