Gdy zaszłam w drugą ciążę byłam przeszczęśliwa. Jednocześnie jednak pojawiło się wiele obaw – w pierwszej ciąży z Synkiem miałam duże problemy zdrowotne i ostatecznie Synek urodził się przedwcześnie, dzięki Bogu zdrowy, jednak kosztowało nas to naprawdę dużo nerwów. Niestety istniało duże ryzyko że te same problemy wystąpią w drugiej ciąży. Tak też się stało… niestety dużo wcześniej niż się spodziewaliśmy. Już w 12 tygodniu ciąży ciśnienie krwi zaczęło bardzo niebezpiecznie rosnąć i nie zmniejszało się nawet po podaniu leków.
Lekarze nie ukrywali, że szanse na donoszenie ciąży są niewielkie. Wtedy zaczęłam gorliwie się modlić. Zawsze wierzyłam w Boga ale moja wiara ograniczała się raczej do niedzielnej mszy i wieczornej modlitwy. Jak to jednak często bywa, w obliczu poważnego zagrożenia zdrowia mojego i dziecka uświadomiłam sobie, że jedynie Pan Bóg może mi dopomóc.. Wtedy trafiłam na opis i świadectwa nowenny pompejańskiej. Zaczęłam ją odmawiać – w domu, po drodze do pracy, na spacerach. Gorąco wierzyłam, że Maryja, która sama wie co znaczy być matką i drżeć o zdrowie swojego dziecka wysłucha mojej prośby i wstawi się za mną abym szczęśliwe donosiła ciążę i urodziła zdrowe dzieciątko. Tak też się stało. Zaledwie po kilku dniach odmawiania nowenny ciśnienie unormowało się i utrzymywało na stabilnym, bezpiecznym poziomie. Lekarze uznali, że organizm wreszcie zareagował na lek. Ja jednak wiedziałam czyja to zasługa. (w poprzedniej ciąży ten sam lek nie skutkował i sami lekarze wcześniej mówili, że tym razem również nie spodziewają się „cudu”). Tak szczęśliwie dotrzymałyśmy z Córcią do 37go tygodnia ciąży i wtedy, już bezpiecznie urodziła się Łucja – piękna, zdrowa, cudowna.. Zawsze będę pamiętać o pomocy Matki Najświętszej i będę Jej do końca życia dziękować za wspaniałą rodzinę. Myślę, że jeszcze wielokrotnie zwrócę się do Niej poprzez tą nowennę.
