To moja czwarta nowenna. Dwie doprowadziłam do końca, pierwsza mnie przerosła. Za każdym razem modliłam się za kogoś – o dar wiary albo uzdrowienia fizycznego. Dziś jestem w końcówce części błagalnej za samą siebie. Mam 22 lata. Grzech, którego zalążek narodził się już w dzieciństwie, omamił mnie całkowicie.
Zawsze chodziłam do kościoła, przyjmowałam sakramenty, brałam udział w pieszych pielgrzymkach. Niby wszystko było pod kontrolą, lecz co jakiś czas rany zadane mi w przeszłości otwierały się, wpędzając mnie w grzech. Usprawiedliwiałam to sobie właśnie tym, że skoro zostałam skrzywdzona przez kogoś to to, co robię teraz, nie jest mi poczytywane za winę. Spowiadałam się z każdego upadku i znów grzeszyłam. Koło się zamykało. Aż spadłam na dno. Może nie moralne, może nie tak wygląda dno dla większości ludzi, ale we mnie coś pękło. Po przepłakanym dniu poszłam do spowiedzi, mimo że od ostatniej minął tydzień. Jednak tym razem chciałam powiedzieć wszystko. Modliłam się o dobrego spowiednika. Byłam przerażona, bałam się, że nie dostanę rozgrzeszenia. Wmówiłam sobie, że nie zasługuję na miłosierdzie. W końcu przyszedł ksiądz. Powiedziałam, a właściwie to wypłakałam, wszystko. W zamian dostałam wsparcie, zrozumienie, przebaczenie, dobre słowo i pachnące chusteczki. I wyszłam jak nowa, dosłownie. Tamtego dnia oddałam Bogu wszystko. I On naprawdę to zabrał. Następnego dnia bez wahania rozpoczęłam nowennę, bo wiem, że tylko Maryja jest w stanie zachować mnie w czystości duszy i ciała. Zdarzały się noce z koszmarami i te nieprzespane, gdy czułam jak Zły chce mnie zniechęcić, nastraszyć. Ale nie tym razem. Już nie. Tylko Matka z łaski Syna może mnie zachować od powrotu do dawnej siebie.
To świadectwo ukazało się w czasopiśmie Królowa Różańca Świetego
Chwała Panu! Maryja poprawdzi Cie dobrą drogą