M: Wierzę, że Matka Boża mi pomoże

Jakiś już czas temu rozstałam się z chłopakiem, którego nadal bardzo kocham. Od dnia, w którym powiedzieliśmy sobie, że to koniec, modlę się o to byśmy znaleźli drogę powrotną do siebie i dali sobie jeszcze jedną szansę.

Przez dwa pierwsze tygodnie niebycia razem mój ukochany zachowywał się jak człowiek, z którym byłam prawie dwa lata, a po tym czasie zaszła w nim ogromna zmiana (dosłownie z dnia na dzień). Odzywał się, ale każda próba rozmowy kończyła się awanturą z jego strony; zaczął chodzić na imprezy na jakie nigdy nie chadzał, z dziewczynami, które normalnie by nie zrobiły na nim wrażenia. Kobieca intuicja oczywiście podpowiadała mi, że to tylko próba zatuszowania tego, że rozłąka ze mną też sprawia mu ból. Modliłam się nadal o błogosławieństwo dla nas jeżeli jest chociażby minimalna nadzieja na to, że nadal mnie kocha. Z każdym dniem, coraz bardziej płakałam podczas modlitwy w tej intencji. Zaczynałam wątpić i przypuszczać, że może moja modlitwa to za mało lub mój problem jest zbyt mały by Bóg wysłuchał moich próśb. W końcu przypomniało mi się, iż kuzyn opowiadał mi kiedyś o Nowennie Pompejańskiej. Od razu zaczęłam szukać w internecie jak zacząć modlitwę, na czym ona dokładnie polega. Trafiłam też rzecz jasna na różne świadectwa, które wpasowują się w kryteria mojej osobistej intencji i tym samym dało mi to dużo motywacji, do tego by zacząć się modlić tą właśnie nowenną. Odmawiam nowennę 4 dzień. Wierzę, że Matka Boża mi pomoże i nie tracę nadziei, że on też zechce dać nam szansę. Nie wiem kiedy to nastąpi, ale nie spodziewam się, że szybko, ze względu na swoją bardzo niecierpliwą naturę. Dziękuję Matce Bożej, że daje mi taki spokój podczas modlitwy i nie daje mi się poddać chociaż wiele razy już miałam na to ochotę.