Justyna: Wielka przemiana

Witam, odmówiłam już w sumie kilka Nowenn Pompejańskich. Ja i moja rodzina otrzymaliśmy wiele łask.

I choć spraw i problemów życia codziennego jest dużo ja ze spokojem podchodzę do wszystkiego. Wszystko zawierzyłam Maryi i Jezusowi. Mam trójkę wspaniałych dzieci. Wcześniej byłam osobą pesymistycznie nastawioną do wszystkiego, małe problemy potrafiły zdominować moje całe życie, a teraz mimo wielu obowiązków czuję spokój, że aż dziwny. Potrafię cieszyć się każdym dniem, a niepowodzenia ofiaruję Jezusowi i wierzę, że On przekłuje je w coś dobrego. Nie rozpamiętuje, staram się wybaczać (choć to trudne) i żyć jak najlepiej się da, bo kiedy przyjdzie czas będzie się liczyło to jakim byłam człowiekiem. Czy zabiorę ze sobą bilans dobrych uczynków czy łzy innych ludzi. Nie ważne za kogo czy za co się modlimy ogromne łaski spływają na nas – tak jakby do naszego życia przyszło ukojenie i świadomość ile dobra już otrzymaliśmy. Każdy z nas ma wiele – przyzwyczajeni do tego nie dostrzegamy już szczęścia. Nowenna otwiera oczy. Obecnie jestem w trakcie NP za dusze w czyśćcu cierpiące. Miałam chwile, że zastanawiałam się czy ja tą modlitwą coś pomagam. Na Mszy Św. o uzdrowienie i uwolnienie w słowach poznania usłyszałam od kapłana, że ta modlitwa ma sens, i że te dusze modlą się za osobę, która modli się za nie. Czasem jest mi trudno pogodzić wszystkie obowiązki i NP, ale staram się tak to poukładać żeby zdążyć. Wiem jedno NP zmieniła mnie, dała mi spokój i uświadomiła że każdy z nas może coś zmienić. Proszę o krótką modlitwę w intencji mojej wytrwałości w modlitwie. Pozdrawiam wszystkich czytających to świadectwo i potwierdzam że warto, z tego wypływa wielkie dobro.

Zobacz podobne wpisy:

Ilona: Uratowanie małżeństwa