Beata: Uzdrowienie mamy

Chciałabym złożyć świadectwo z otrzymanej łaski dla mojej mamy. Jestem osobą wierzącą ale niepraktykującą. 2 lata temu mama nerki mojej mamy odmówiły posłuszeństwa

i od tamtego czasu Jej życie diametralnie się zmieniło, co drugi dzień musiała przez kilka godzin być dializowana, co bardzo źle znosiła i źle się czuła. Kiedyś w rozmowie koleżanka wspomniała mi o istnieniu nowenny pompejańskiej, do której oczywiście podeszłam sceptycznie i stwierdziłam, że to nie dla mnie. Po utracie pracy, 6 maja 2015, całkiem spontanicznie, ku zdziwieniu i niedowierzaniu wszystkich bliskich mi osób, wyruszyłam samotnie na Camino de Santiago, między innymi w intencji zdrowia dla mojej mamy, przeznaczając na to zaoszczędzone pieniądze na okres bez pracy. W drodze wielokrotnie zwracałam się modlitwą do Św. Jakuba i poprzez różańce do Maryi z prośbami o różne łaski i dziękczynnie za pomoc i opiekę w trudnej podróży. Nigdy wcześniej w swoim życiu nie czułam aż takiej obecności Boga i świętych jak w tej podróży, moja wiara stała się głębsza, z ufnością i radością patrzyłam w przyszłość. Podróż zakończyłam 10 czerwca. Po powrocie, mając dużo wolnego czasu, zaczęłam odmawiać modlitwę pompejańską w intencji zdrowia mojej mamy. Początkowo zdziwiłam się, że tak dobrze udaje mi się regularnie odmawiać różaniec, do czego pewnie przyczyniło się praktykowanie różańca w czasie pielgrzymki. Niestety, po miesiącu zagapiłam się i zbyt późno zaczęłam odmawiać trzeci różaniec danego dnia. Wiedziałam, że modlitwa w ten sposób została przerwana. Doszukałam się w tym „pomocy” Złego. Dlatego też, po kilku dniach, zaczęłam na nowo odmawiać całą intencję, z większą determinacją, dyscypliną i wiarą dzięki czemu dotrwałam do końca. Jakiś czas po zakończeniu modlitwy mama dostała informację, że jest dla niej nerka. Nie muszę opisywać radości i szczęścia całej rodziny z tej informacji. Jednak dodatkowe wyniki badań wykluczyły mamę z przeszczepu. Od października stan mamy zaczął się pogorszać. Mama całkowicie się załamała i poddała, gdyż stan żył nie pozwalał na podawanie Jej dializ. Co kilka tygodni,dni otwierano Jej na przemian ręce i próbowano utworzyć nowe przetoki w żyłach, które przestawały działać po kilku dniach lub godzinach. Wszystko to powinno spowodować zwątpienie w zmówioną modlitwę pompejańską. Mimo ciągłego stresu i strachu o życie mamy, gdzieś tam w środku czułam, że intencja zostanie spełniona, jak nie w ten to inny sposób. Zły stan zdrowia utrzymywał się przez kolejne miesiące i zmieniono mamie kwalifikację na natychmiastową do przeszczepu. Raptem, w maju 2016 r. pojawiła się szansa na kolejny przeszczep. Już nie tryskaliśmy tak wielką radością jak wcześniej, podeszliśmy do tego z wielkim spokojem i tlącą się cichą nadzieją. Wstępne wyniki mamy były ok i nocą odbyła się operacja. Zabieg powiódł się. Dopiero około południa następnego dnia zwróciłam uwagę na datę. Był 7 maja, czyli że operacja odbyła się 6 maja, dokładnie w dniu, kiedy rok temu wyruszyłam na Camino. Dla mojego otoczenia to tylko zbieg okoliczności, ja jednak wiem, czuję i wierzę, że zbieżność dat to świadectwo wiary, którą pogłębiłam na Camino a dzięki której mogłam podjąć i wytrwać w całej modlitwie pompejańskiej za zdrowie mamy. Dziękuję Ci Boże za wszystkie łaski, Św, Jakubie dziękuję za wiarę i siłę w odbyciu podróży, Matko Przenajświętsza dziękuję Ci za opiekę i za zdrowie mamy. 6 maja to dla mnie dzień cudu. W chwilach zwątpienia ta data przypomina mi o łasce życia, którą otrzymała moja mama. Nic się nie dzieje bez przyczyny, nie bez powodu straciłam pracę, co umożliwiło mi odbycie dalekiej podróży a następnie podjęcie długiej modlitwy i wytrwaniu w niej do końca. Znając siebie i swój charakter uważam, że bez tych doświadczeń nie udałoby mi się w ogóle zacząć a tym bardziej dokończyć nowenny, zwłaszcza po nieudanej próbie. Dziękuję Ci Boże za wszystko i pobłogosław Boże najbardziej potrzebującym i wątpiącym w Ciebie. Chwała Ci Boże.

Zobacz podobne wpisy:

Aneta: Łaska zdrowia dla mamy