Maciek: Pomoc w sprawie miłości.

Ukończyłem już pierwszą część błagalną Nowenny Pompejańskiej, obecnie kontynuuję część dziękczynną. Modlę się za miłość, która jest odwzajemniona, ale od dłuższego czasu moja nadzieja napotykała wiele wzlotów i upadków. Wcześniej poszedłem w intencji tej miłości na Jasną Górę w pieszej pielgrzymce. Wierzyłem, że możemy być razem. Potem okazało się, że nie możemy. Po pół roku wróciłem do tej intencji, ponieważ okazało się, że bez mojej żadnej ingerencji, a tylko dzięki działaniu Boga pojawiła się dla nas nadzieja. Z czasem poświęciłem niemal wszystko dla tej osoby. Ale nasza miłość napotkała wiele niespotykanych trudności, o których dowiadywałem się zaskoczony niemal z otwartymi ustami…

Po półroczu nastąpiło minimalne zbliżenie między nami, ta osoba dała mi nadzieję, że czeka na mnie, na nasz związek. Oczywiście jest osobą wolną. Mijały kolejne miesiące. Ja mam z tą osobą kontakt bardzo dziwny i niespotykany. Nikt nie wierzy mi w tę miłość poza osobami wtajemniczonymi. Inne osoby usilnie mnie namawiały, żebym myśl o niej porzucił. Moja Mama nawet modli się przeciwko mojej miłości, jak mi wiadomo, a nawet mogła angażować w tę modlitwę inne osoby z kościoła. Chce, żebym ją sobie wybił z głowy. W końcu czasu upłynęło bardzo wiele. Miałem otrzymać „prezent”, ale prezent nie nadszedł, nie wiedziałem, kiedy ma nadejść ten prezent. W końcu domyśliłem się, że moja Ukochana chciałaby być może zwlekać z miłością i założeniem rodziny do czasu, aż będzie gotowa na małżeństwo, a teraz wolałaby być może skupić się na karierze… W końcu byłem bardzo załamany już tak, że prawie umarłem na zawał, nie miałem sił chodzić z powodu bólu serca, bo nie mogłem się oszukiwać, że nie kocham jej, ponieważ ją kocham i kolejne zawiedzenie nadziei mogło być zabójcze dla mnie. Postanowiłem, że coś zrobię. Słyszałem już o Nowennie Pompejańskiej. Przestałem pracować, stwierdziłem, że jest okazja, żeby ją odmówić. Rozpocząłem Nowennę Pompejańską. W tym czasie przechodziłem kolejne wielkie zawiedzenie mojej nadziei i obawiałem się, że nie wytrzymam – psychicznie/fizycznie/duchowo… Odmawianie Nowenny Pompejańskiej dało mi nadzieję, tak bardzo mi potrzebną. Przez pierwsze dni ta nadzieja mnie podniosła z łóżka. Odmawiam dalej Nowennę. Wiem, że moja Ukochana modli się codziennie za naszą miłość. Nasz kontakt jest bardzo niecodzienny. A w końcu, kiedy doszedłem do końca części błagalnej przedwczoraj, to moja nadzieja jeszcze wzrosła, że czas oczekiwania na nasze spotkanie skrócił się i będziemy razem może jeszcze zanim odmówię Nowennę Pompejańską do końca. Jest to horror, chcę czerpać nadzieję z wiary. Jestem spokojny. Czynię zadość obietnicy składanej codziennie przy odmawianiu części dziękczynnej Nowenny Pompejańskiej. 🙂 Kocham Matkę Bożą! Kocham moją ukochaną! Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości i niegasnącej nadziei pomimo trudów.