Ilona: Otrzymane łaski

Witam wszystkich! Chciałam złożyć moje króciutkie świadectwo o nowennie pompejańskiej. Zkończyłam ją odmawiać dwa tygodnie temu, była to moja pierwsza nowenna, gdyż wcześniej nie wiedziałam o tej wspaniałej modlitwie. Cieszę się jednak, że otrzymałam wiedzę o niej i wytrzymałam wszystkie 54 dni, chociaż szczerze powiem, było to nie łatwe, miałam różne nastroje i czasami nie chciało mi się odmawiać, ale robiłam to wbrew tym nastrojom. Od kilku lat zmagam się zaburzeniami psychicznymi, często cierpię na depresję i co gorzej socjalną fobię, ciągle mi zależało na opinni innych, ciągle czułam strach przed ludżmi, że mnie żle potraktują itd. Byłam już wyczerpana i nie miałam już sił ciągle tym przejmować się..

Nie wiem czy do końca uwolniłam się od tego, ale mogę was zapewnić, że ta modlitwa jest naprawdę niesamowita. Podczas niej czułam się bardziej wyciszona i czułam pokój, nawet myślenie zaczynało mi się zmieniać. Przyznam jednak, że było różnie, czasami trudno było mi się skupić, szczególnie trudno było rozważać tajemnice, ale wkładałam wysiłek według moich możliwości i Matka Boża nigdy nie zostawiła mnie samej. Uczę się w uniwerku i często czuję wielki niepokój musząć iść na seminarium i obcować tam z innymi, ale Matki Boża zawsze mnie wspierała i czułam Jej pomóc, bo często musząc coś odpowiedzieć nauczycielowi już nie czułam takiej nieśmiałości i po prostu byłam sama sobą,… Ile razy błagałąm Matkę Bożą, aby pomogła mi w obcowaniu z ludżmi tyle razy Ona mi pomagała.. Chociaż raniej nie liczyłam, że w tym można znależć pomóc, myślałam, że wszystko ode mnie zależy. Ale dzięki nowennie przekonałam się, że nawet bojażń przed ludżmi Bóg może wyleczyć… tak jak Bogu nie ma nic niemożliwego. Kiedyś nie mogłam wysiedzieć na tych lekcjach, a teraz dzięki modlitwom potrafię! Dziękuję Ci Matko za wszystkie łaski! Drugą nowennę zacznę już w krótce! Życia całego nie starczy, aby Ci Matko odwdzięczyć…