Monika: Dziękuję za wyrwanie mnie z bezsensu

Może i jestem jeszcze młoda, ale życie nauczyło mnie wiele. Mam niecałe 17 lat i od zawsze borykałam się z różnymi problemami, jak to nastolatka, np. brakiem pewności siebie, jednak zawsze byłam osobą lubianą, uśmiechniętą. Widocznie grzech pychy górował i nie wystarczało mi bycie taka jaka jestem, chciałam być „lepsza”, coraz częściej popadałam w depresje, ponieważ uważałam, że nie jestem nic warta, że inni mają lepiej, pojawiały się również myśli samobójcze, większość dni to była dla mnie udręka. Wychowałam się w rodzinie katolickiej. Jednak ja sama niezbyt przywiązywałam do tego wagę. Zaczęłam szukać poprawy swojego życia innymi sposobami. Na początku zaczęło się niewinne przeglądanie stron internetowych. Widniały tam informacje jak polepszyć swoje samopoczucie, uniknąć depresji, być pełna energii. Zaczęłam się interesować różnymi praktykami okultystycznymi i medytacyjnymi, joga, otwieranie czakr. Zaczęłam nawet poddawać się transom hipnotycznym znalezionym na internecie. Nie zdawałam sobie sprawy z powagi sytuacji, nie wiedziałam, ze otwierałam się wtedy na szatana. Co prawda miałam jakąś świadomość, że to nie jest zgodne z naszą wiarą, ale przynosiło mi to ukojenie, więc myślałam, że to jednak Bóg chciał abym tak postępowałam, teraz wiem, ze to szatan tego pragnął. Polepszenie pojawiało się, jednak na krótko, bo było coraz gorzej, dlatego ja coraz namiętniej przeszukiwałam strony internetowe, czytałam książki o programowaniu swojego umysłu np. metoda Silvy, metoda EFT i wiele wiele innych, nie jestem ich wszystkich w stanie wymienić bo było ich zbyt wiele. Wszystkie te formy, które praktykowałam, doprowadziły, że czułam się beznadziejnie, nie widziałam sensu w moim życiu, pragnęłam umrzeć, moje kontakty z ludźmi się pogorszyły, czułam jakbym straciła cząstkę siebie i już nie byłam taką samą osobą, nie umiałam się otworzyć na ludzi, rozmawiać z nimi. Kiedy miałam rozmawiać z ludźmi sprawiało mi to taką ogromną trudność, odczuwałam ucisk w gardle i… stwierdziłam, że mam zablokowaną czakre gardła bo taki był tego symptom(bezsens, kolejna intryga szatana) , byłam w błędnym kole, wiedziałam, że te metody nic mi nie dają a jest jeszcze gorzej, jednak ze mną jest źle wiec co mam zrobić? Czułam się bezsilna, szatan sprawił, że znowu wróciłam do starych metod i zaczęłam odblokowywać swoja czakre gardła. Żadnej poprawy, pomocy, ciągła walka, udręki, płacz, traciłam siły do życia, wiarę w cokolwiek. Jednak coś lub Ktoś, a zapewne Matka Boża, postawiła na mojej drodze nowennę pompejańska, przypadkiem trafiłam na nią w internecie. Zaczęłam czytać świadectwa, różne, także o uwolnieniach. Tego samego dnia jakaś siła dopilnowała, abym zaczęła odmawiać nowennę. Wiedziałam, że i tak już nic nie ma sensu, nic mi nie zostało, z bezradności w płaczu ściskałam różaniec, czułam jak cała mną szarpało z tego bólu i bezsilności. Przepłakałam cały różaniec i… odczułam wielki spokój. Wiedziałam, że to jest właściwa droga, już następnego dnia odzyskałam nadzieje. Co prawda to nie koniec historii, nie było tak pięknie, szatan działał. Czułam ciągły ucisk w gardle kiedy brałam różaniec, po jakimś czasie ustępował, jednak później pojawiał się znowu. Piłam wodę święconą i również wtedy ucisk ustępował. Któregoś dnia odmawiania nowenny urwał mi się koralik, często chciało mi się spać, czułam leki, byłam zniechęcona, lecz wytrwałam. Miałam również sen, w którym świecą mi się oczy cała się pocę i lekko trzęsę (tak jakby diabeł wariował, kiedy jest zły, bo ktoś się modli ), obudziłam się z lękiem i chwyciłam różaniec, po jakimś czasie wszystko ustąpiło. Teraz coraz mniej płacze, chociaż zdarzają się takie napady, lęki praktycznie całkowicie ustąpiły, moje życie zmienia się na lepsze. Odmawiam również modlitwy o uwolnienie znalezione na internecie. Pragnę także uczestniczyć w takiej mszy o uwolnienie. Modlę się też do św. Michała Archanioła o ochronę przed atakami zła. Miałam zaznaczone w telefonie w kalendarzu, datę rozpoczęcia nowenny, jednak kilka dni temu, złym trafem (wiadomo kto tu maczał palce ) zepsuł mi się telefon. Teraz proszę jeszcze Matkę Boża, aby dała mi podpowiedź, kiedy przypada ten 27 dzień,( bo wiem, ze niedługo) aby zmienić część na dziękczynną. Bo ja wiem, że nie chce przerwać tej nowenny. Jestem dopiero w końcówce części błagalnej, a Maryja zrobiła już dla mnie tak wiele. Odzyskałam spokój, wiarę, nadzieje na lepsze jutro. Poczułam również chęć zbliżenia się do Boga w sakramencie pokuty i pojednania. Wyspowiadałam się grzechu masturbacji, który popełniałam w dzieciństwie, tak jakbym dostała odwagę, bo wcześniej, wstydziłam się z niego wyspowiadać i popełniłam świętokradztwo. Teraz zostaje mi jeszcze wyspowiadać się z wszystkich form okultyzmu, wiem, ze wtedy dopiero szatan się rozzłości i przyjdą kolejne ataki, ale z pomocą Matki Bożej i z różańcem w ręku, wiem, że nic mi nie grozi. Chcę jeszcze odmówić kolejne nowenny w intencjach: o nawrócenie mojej siostry, o pomoc mojej mamie w atakach zła, ponieważ też cierpi na depresje ( wiem, że te dwie intencje będą dla mnie ciężkie, ponieważ szatan się złości, jeżeli che się mu odebrać osoby zniewolone, ale wiem jedno przeżyłam już tak wiele i odczułam namiastkę piekła w moim życiu, także wiem, ze z Boża pomocą przetrwam również te dwie kolejne nowenny). A jeżeli już przetrwam 😉 to poproszę o dobrego męża, o pokazanie drogi życiowej, ponieważ chcę, aby Matka poukładała moje młode życie zgodnie z Wolą Bożą. Pragnę zachęcić wszystkich czytających, aby pokładali nadzieje w Matce Boskiej. PAMIĘTAJCIE!! Nieważne jaki mielibyście problem, mały czy duży, oddajcie go Maryji, a ona zdziała cuda i rozwiąże go jak najlepszym sposobem, czasami niezgodnym z Waszą wola, ale zawsze najlepszym, czyli zgodnym z Wolą Bożą. Bo jedyny Bóg wie co dla nas najlepsze. Wiem, że takich świadectw jak moje jest tu multum, jednak Maryja mnie natchnęła, abym je napisała. Jest ono trochę długie, a i tak nie zmieściło wszystkiego co przeżyłam, trzeba by napisać książkę. Dlatego też nie wiem czy dużo osób je przeczyta, ponieważ odstraszyć może długość. Ja sama jednak proszę o modlitwę za mnie jeżeli ktoś już się podejmie przeczytania mojego świadectwa, wystarczy krótka, ale wiem, jak bardzo mi ona pomoże zwalczyć te chwile ciężkie, które jeszcze przyjdą. Ja będę wdzięczna i odczuję Waszą modlitwę, i Maryja na pewno też o Was nie zapomni 😉

Zobacz podobne wpisy:

Dorota: Droga do nawrócenia Wiola: Odmieniona Anonim: Dostałam nowe życie, pełne wiary i miłości Patrycja: Tak wiele zrozumiałam